به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ ابعاد شخصیتی و منش رفتاری امام علی(ع) همچنان با گذشت سال‌ها، دهه‌ها و حتی قرن‌ها از تولد ایشان ناشناخته مانده است. بزرگمردی از تبار بنی‌هاشم که با وصی بودن نبی خاتم(ص) چنان جایگاهی نزد جهانیان دارد که اندیشمندان، دانشمندان و حتی علمای سایر ادیان را به تحسین واداشته است.
نظر جبران خلیل جبران درباره امام علی(ع)/ به عقیده من علی بن ابیطالب مال آن زمان نبود
استاد شهید مطهری در کتاب «اسلام و نیازهای زمان» با اشاره به این موضوع درباره نظر «جبران خلیل جبران» نقاش و نویسنده عرب زبان اما بزرگ شده فرهنگ آمریکایی نسبت به امام علی(ع)، اینچنین می‌نویسد: این مرد با اینکه مسیحی است، جزء شیفتگان مولای متقیان(ع) است. من در آثارش دیده‌ام که او به هر تناسبی که باشد، وقتی می‌خواهد از شخصیت‌های بزرگ دنیا نام ببرد، نام عیسای مسیح و علی بن ابیطالب را می‌برد.
از جمله سخنان او درباره حضرت امیر(ع) این است که: من از این راز دنیا سر در نمی‌آورم که چرا بعضی از افراد، از زمان خودشان اینقدر جلو هستند! می‌گوید: به عقیده من علی بن ابیطالب مال آن زمان نبود، به این معنی که آن زمان مال علی بن ابیطالب نبود؛ یعنی آن زمان ارزش علی را نداشت، علی قبل از زمان خودش متولد شده بود. به عقیده من علی بن ابیطالب اول شخصی است از عنصر عرب که همیشه در کنار روح کلی عالم است، یعنی همسایه خداست و او مردی بود که شب‌ها با روح کلی عالم بسر می‌برد.
پرتره جبران خلیل جبران از صاحب نهج البلاغه
نقاشی‌های این شاعر مسیحی در قالب میکروفیلم در آرشیو دانشگاه آمریکایی بیروت نگهداری می‌شود و در نشریه «السائح» آمریکا نیز به چاپ رسیده، یکی از این نقاشی‌ها شاید عجیب‌ترین اثر جبران خلیل جبران تا به امروز است؛ آن هم پرتره امام علی(ع) به نام «صاحب نهج البلاغه» که بیانگر عشق این شاعر مسیحی به امام علی (ع) است. البته این نقاشی، در سال‌های بعد در آثار و موزه او دچار سانسور شد.
امام علی(ع) در اتاق جبران خلیل
جبران خلیل جبران در سال ۱۸۸۳ در دهکده کوهستانی به نام بشری در شمال لبنان و در یک خانواده مسیحی مارونی دیده به جهان گشود. او با آنکه در ۱۲ سالگی همراه با خانواده‌اش به آمریکا مهاجرت کرد و به تابعیت آمریکا درآمد، همیشه خود را لبنانی می‌دانست و با مردم لبنان ابراز همدردی می‌کرد. جبران خلیل در سال ۱۸۹۸ برای آموختن زبان و ادبیات عرب و فرانسه به لبنان برگشت و تا سال ۱۹۰۲ در آنجا ماند.
مشهورترین اثر او «پیامبر» مشتمل بر ۲۶ مقاله شاعرانه است که نخستین‌بار در سال ۱۹۲۳ میلادی در آمریکا منتشر شد. از دیگر آثار او می‌توان به بال‌های شکسته ۱۹۱۲؛ اشک و لبخند ۱۹۱۴؛ دیوانه ۱۹۱۸؛ شن و دریا ۱۹۲۶؛ خدایان زمین ۱۹۲۹؛ سرگردان ۱۹۳۲؛ باغ پیامبر ۱۹۳۳ اشاره کرد.
